AKP ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៥ – ភូមិព្រៃចាន់ និងភូមិជោគជ័យ ដែលពីមុនប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាភាគច្រើន មិនដែលលឺឈ្មោះ មិនដែលស្គាល់ និងមិនដែលទៅដល់ផងនោះ បែរជាពេលនេះ ឈ្មោះភូមិទាំងពីរ ដែលស្ថិតក្នុងឃុំអូរបីជាន់ ស្រុកអូរជ្រៅ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ដែលមានចម្ងាយពីក្រុងសិរីសោភ័ណ ប្រមាណ ៦០គីឡូម៉ែត្រ ត្រូវបានលឺ ត្រូវបានស្គាល់គ្រប់ៗគ្នា រាប់ទាំងបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋនៅក្រៅប្រទេសផងដែរ ហើយភាគច្រើនក៏បានទៅដល់ភូមិទាំងពីរនេះផងដែរ។

ភូមិព្រៃចាន់ និងភូមិជោគជ័យ ធ្លាប់មានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅជិត ១ ០០០គ្រួសារ សរុបប្រមាណ ២ ៧០០នាក់។ តាមពិតទៅ ភូមិទាំងពីរនេះមិនស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ជម្លោះប្រដាប់អាវុធ កាលពីថ្ងៃទី២៤ ដល់ថ្ងៃទី២៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៥ ដែលបង្កឡើងដោយយោធាថៃ ដែលមានបំណងគ្រប់គ្រងតំបន់មួយចំនួនក្នុងដែនអធិបតេយ្យភាពរបស់កម្ពុជា នោះទេ។ 

ភូមិព្រៃចាន់ និងភូមិជោគជ័យ ត្រូវបានយោធាថៃរាយលួសបន្លាលួសព័ទ្ធយកផ្ទះ និងដីស្រែចម្កាមួយផ្នែក កាលពីថ្ងៃទី១៣ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២៥ កន្លងទៅ ដែលធ្វើឱ្យបងប្អូនអ្នកភូមិដែលបាត់បង់ផ្ទះ និងដីស្រែចម្កាបន្តក្រាញននាលនៅជិតៗនោះ ដើម្បីតាមដាន សង្កេតមើល និងរង់ចាំដំណោះស្រាយ ហើយប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិដទៃទៀតបានរួមសាមគ្គីគ្នា ការពារក្រែងក្រុមយោធាថៃបន្តរាយបន្លាលួសព័ទ្ធយកដីភូមិបន្ថែមទៀត ដោយឡែកយោធិនកម្ពុជា ដែលមិនប្រដាប់ដោយអាវុធ ក៏បាននៅជាមួយអ្នកភូមិដើម្បីអន្តរាគមន៍ផ្សេងៗ។

កន្លងទៅថ្មីៗនេះ បើទោះជាមានការប៉ះទង្គិចខ្លះៗជាមួយយោធាថៃ ដែលបណ្តាលឱ្យប្រជាពលរដ្ឋ និងកងកម្លាំងមិនប្រដាប់អាវុធកម្ពុជា មានរបួសធ្ងន់ស្រាល បើទោះជាត្រូវបានក្រុមជ្រុលនិយមថៃ ដែលទទួលបានការអនុញ្ញាតពីទាហានថៃ ឱ្យមកចាក់សម្លេងខ្មោច សម្លេងឆ្កែលូ សម្លេងយន្តហោះ ។ល។ ដែលមានកម្រិតសម្លេងធ្វើឱ្យខូចត្រចៀក និងប៉ះពាល់ដល់សតិអារម្មណ៍ ដែលជាទម្រង់នៃការធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងសាហាវយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកភូមិទាំងពីរបន្តការតស៊ូ ក្រាញននាល នៅក្នុងភូមិបន្តទៀត គឺដើម្បីការពារភូមិរបស់ពួកគាត់។

ភូមិព្រៃចាន់ និងភូមិជោគជ័យ មិនមែនជាទីកន្លែងសាមញ្ញនោះទេ ភូមិទាំងពីរនេះ គឺជាសក្ខីភាព នៃស្មារតីដ៏រឹងមាំ ស្មារតីសាមគ្គីជាតិខ្មែរ ការតស៊ូ ការអត់ធ្មត់ និងការមិនចុះញ៉មរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ចំពោះការគំរាមកំហែងពីប្រទេសថៃ។ 

ស្ថានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងស្នាមញញឹមចាប់ផ្តើមមានឡើងវិញ ហើយក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នកភូមិ ក៏មានកាន់តែច្រើនឡើង បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ជាប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាទូទាំងប្រទេស និងនៅក្រៅប្រ ទេសផងនោះ បានទន្ទឹងរង់ចាំជាង៣ខែ បានមកដល់ នោះគឺសម្តេចធិបតី ហ៊ុន ម៉ាណែត នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃកម្ពុជា និងឯកឧត្តម អនុទីន ឆានវីរគុល នាយករដ្ឋមន្ត្រីថៃ បានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព និងដោយមានការចុះហត្ថលេខាជាសាក្សីពីសំណាក់ ឯកឧត្តម ដូណាល់ ត្រាំ ប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាម៉េរិក និងឯកឧត្តម អានវ៉ា អ៊ីប្រាហ៊ីម នាយករដ្ឋមន្ត្រីម៉ាឡេស៊ី និងជាប្រធានអាស៊ានឆ្នាំ២០២៥ ផងដែរ នៅថ្ងៃទី២៦ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២៥ នៅទីក្រុងគូឡាឡាំពួរ ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។

ក្តីសង្ឃឹមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាទាំងអស់ មិនថាតែអ្នកភូមិទាំងពីរ គឺមានកាន់តែច្រើនឡើង ហើយគិតថាសន្តិភាពពិតប្រាកដ និងយូរអង្វែងក៏កាន់តែបង្ហាញច្បាស់តាមរយៈការព្រមព្រៀងរវាង កម្ពុជា និងថៃ ក្នុងការចាប់ផ្តើមកែសម្រួលអាវុធ និងយុទ្ធោបករណ៍បំផ្លិចបំផ្លាញធុនធ្ងន់សម្រាប់ដំណាក់កាលទី១ ជាបន្តបន្ទាប់ ចេញពីតំបន់ជម្លោះ ដោយការកែសម្រួលនេះ គឺធ្វើដំណាលគ្នាជាមួយនឹងភាគីថៃ ក្រោមការសង្កេតការណ៍ និងផ្ទៀងផ្ទាត់របស់ក្រុមអ្នកសង្កេតការណ៍អាស៊ាន (AOT) ប្រចាំប្រទេសទាំងពីរដូចគ្នា។ 

ប៉ុន្តែសោកនាដកម្មថ្មីបានផ្ទុះឡើងនៅថ្ងៃទី១២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៥ ថ្មីៗនេះ នៅពេលដែលយោធាថៃបានបើកការបាញ់ប្រហារដោយមិនរើសមុខមកលើប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដោយលើកទី១ នៅវេលាម៉ោងប្រមាណ ១៥:៥០នាទី និងលើកទី២ នៅវេលាម៉ោង ១៧:៥៤នាទីល្ងាច នៅក្នុងភូមិព្រៃចាន់ ដែលបណ្តាលឱ្យប្រជាពលរដ្ឋដែលជាជនស៊ីវិល រងរបួសធ្ងន់ចំនួន ០៣រូប និងចំនួន ០១រូប បានស្លាប់នៅហ្នឹងកន្លែង។

ហេតុការណ៍បាញ់ប្រហារដោយគ្មានញញើតដៃរបស់ទាហានថៃលើជនស៊ីវិលស្លូតត្រង់របស់យើងនេះ គឺជាឧក្រិដ្ឋកម្មដ៏កំសាក និងគ្មានការគោរពច្បាប់អ្វីសោះពីសំណាក់ទាហានថៃ។ ហេតុការណ៍នេះបានធ្វើឱ្យភូមិព្រៃចាន់ ដែលធ្លាប់តែអ៊ូអរ មានផ្សារ មានការលក់ដូរ បែរជាស្ងាត់ជ្រងំ សូម្បីតែវត្តព្រៃចាន់ ដែលមានព្រះសង្ឃគង់នៅ ពុទ្ធបរិស័ទយកចង្ហាន់ទៅវត្តក៏លែងមានទៀតដែរ ប៉ុន្តែអ្នកភូមិបែរជាកកកុញនៅមណ្ឌលភៀសសឹកទៅវិញ គឺស្ថិតនៅក្នុងឃុំកូប ស្រុកអូរជ្រៅ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។

តាមការរាយការណ៍ពីអ្នកយកព័ត៌មានរបស់ AKP ប្រចាំនៅភូមិព្រៃចាន់ និងភូមិជោគជ័យ បានឱ្យដឹងថា សម្រាប់ភូមិព្រៃចាន់ គឺអ្នកភូមិបានចាកចេញពីផ្ទះសម្បែងអស់ហើយទៅកាន់មណ្ឌលសុវត្ថិភាព ដោយឡែកសម្រាប់ភូមិជោគជ័យវិញ អ្នកភូមិមួយចំនួន បានចាកចេញពីភូមិទៅមណ្ឌលសុវត្ថិភាព និងខ្លះបន្តរស់នៅក្នុងភូមិនៅឡើយ។

បើទោះបីមានហេតុការណ៍កើនឡើងកម្តៅយ៉ាងណាក្តី តែប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិជោគជ័យដែលមិនទាន់ចាកចេញពីភូមិ រួមទាំងជនភៀសសឹកដែលកំពុងនៅមណ្ឌលសុវត្ថិភាព បានលើកឡើងស្រដៀងគ្នាថា នៅបន្តជឿជាក់លើសម្តេចប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាល និងកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ ប្រើភាពអត់ធ្មត់ រកដំណោះស្រាយ ហើយចរចាជាមួយភាគីថៃឱ្យអស់លទ្ធភាព បញ្ចៀសកុំឱ្យផ្ទុះអាវុធបន្តទៀត ដើម្បីឱ្យពួកគាត់អាចត្រលប់មកភូមិវិញ និងរស់នៅក្នុងស្ថានភាពធម្មតាដូចមុន៕

ដោយ ផែន រតនៈ